Yabancilara türkçe öğretiminde takisiz ad tamlamasi sorunu

Authors

  • Durdu Biderkesen

Keywords:

actual problems of Turkish, Turkish as a foreign language, problems of teaching the Turkish language, problem of learning compound nouns

Abstract

The problem of learning compound nouns on teaching Turkish to Russian- speaking audiences is the subject of research. The discussion of compound nouns is one of the topical topics of the Turkish language, which continues from the past to the present day. This problem brings some difficulties on teaching Turkish for foreigners. The purpose of this article is to investigate the historical development of the process of the emergence of noun sentences and to classify the overall results by comparing them with earlier studies on this topic. We researched earlier studies and noticed that linguists who study the compound nouns of the Turkish language are divided two different groups, so appear two different classifications. The following results were founded in this article: first reason of difficulties learning Turkish language is the discussion of third type of compound nouns, second - the grammatical   differences   between   Turkish and Russian languages. The article also provides a historical overview of the compound nouns, which is not limited by this article, and will be continued in subsequent studies.

References

Литература

Адамс Б.С. Особенность изафета в Орхонских надписях. Тдай- Беллетен. 1981. 33– 38 с.

Адалы О. Морфема в Турецком языке. Анкара. TЛО. 1979. 117 с.

Атабай Н., Озел С., Кутлук И. Типы слов. Стамбул. Изд. Папатья. 2003. 129 с.

Балджы Е. Изафеты - проблема определительных словосочетаний имен существительных. Современный турецкий язык. Но.92. 1995. С. 2– 5.

Болулу О. На турецком языке есть безаффиксный изафет. Анкара. Современный турецкий язык. Но. 88. 1995. С. 33– 36.

Бостанджы Э. Техники экзамена ТИЯ по русскому языку. Анкара. Каппадокия. 2014. 800 с.

Чам Онерен А. Определительные словосочетания имен существительных. Анкара. Современный турецкий язык [декабрь]. 1995. С. 20–23.

Чам Онерен. Безаффиксный изафет. Современный турецкий язык. [Декабрь]. 1995. С. 20– 33.

Денй Ж. Грамматика Турецкого языка. Перевод. Элёве А. У., 1947. Стамбул. МОУР изд. 1941. 727 с.

Демир ДЖ. Проблема изучения безаффиксного изафета на турецком языке. Журнал исследований турецкий мир Эгейского университета. Но. 7/1. 2007. С. 21– 54.

Эмре А. ДЖ. Грамматика турецкого языка. ТЛО. 1945.

Эряшар С. Неопределительные словосочетания. Анкара. Современный турецкий язык. Но. 85. 1995. С. 30– 31.

Фисиак Ж. Теоретические вопросы в контрастивной лингвистике. Амстердам. Бенжаминс. 1980. С. 1.

Генджан Т. Н. Вопросы языкознания II. Турецкий язык [Июнь]. 1969. С. 231– 235.

Гювенли М. Проблема Неопределительных словосочетаний имен существительных. Турецкий язык [Март]. 1969. С. 835– 836.

Хатипоглу В. Синтаксис турецкого языка. Анкара. ТЛО. 1972. С. 19–20.

Хатипоглу В. Вопрос о нашем языке. Турецкий язык [сентябрь]. 1954. С. 715– 719.

Харут С. Анкара. Современный турецкий язык, Но. 57. 1992.

Кахраман Т. Проблема определительных словосочетания. Анкара. Современный турецкий язык [сентябрь]. 1995. С. 17– 19.

Кахраман Т. Грамматика современного турецкого языка. Анкара. 1995. 267 с.

Камадан М. Проблема грамматики в начальном образовании. Турецкий язык [сентябрь]. 1969. С. 746– 751.

Карахан Л. Синтаксис на турецком языке, Анкара, Акчаг. 1999. 192 с.

Коркмаз Z. Грамматика турецкого языка. Анкара: Институт турецкого языка. 2003. 192 с.

Кьюкей М. Синтаксис турецкого языка. Анкара. 1975. 116 с.

Культура С. Синтаксис Турецкого языка. Стамбул. Изд-Симург. 2009.

Майзель С. С. Изафет в турецком языке, Введение. Абдулкадир И., Анкара, Тдай-Беллетен. 1958. С. 279-313.

МОТР. Учебник по турецкому языку. Стамбул. Изд. Министерство образования турецкой республики.

Шимшек Р. Турецкий синтаксис. Трабзон. Собственная публикация. 1978. 453 с.

Ширин У. Х. Примеры политических и военных терминов в древнетюркских надписях. Билиг, Но. 60.2012. С. 257– 272.

Тюрксевен А. Может ли определительные словосочетания - 1. Анкара. Современный турецкий язык [Июль-Август]. 1994. 88 с.

Тюрксевен А. Может ли определительные словосочетания - 2. Анкара. Современный турецкий язык [Июль]. 1994. С. 43– 45.

Явуз М. А. Проблема классификации именно-качественных слов в турецком языке. XIII. Документы Лингвистического конгресса. Подготовлено Сумру Озсой-Эзером Э. Тайланом. Стамбул: универ. Богазичи. Изд. 2000. С.93–98.

Зюльфикар H. Турецкий язык [Июль]. 1995. С.781 – 788.

References

Adams, B. S. (1981). A Feature of the Izafet in the Orhon Inscriptions. TDAY-Belleten. Pp. 33– 38.

Adalı, O.(1979). Türkiye Türkçesindeki Biçimbirimler. Ankara. TDK Yayanları. 117 p.

Atabay, N., Özel, S., Kutluk, İ. (2003). Sözcük Türleri. İstanbul. Papatya Yayınları. 129 p.

Balcı, T. (1995). Ad Takımı - Sıfat Takımı Sorunu. Ankara. Dil Derneği Yayınları. Çağdaş Türk Dili. Nr.92. Pp. 5– 7.

Bolulu, O. (1995). Türkçede Takısız Ad Tamlaması Vardır. Ankara. Dil Derneği Yayınları. Çağdaş Türk Dili. Nr. 88. Pp. 33– 36.

Bostancı, E. (2014). Rusca YDS Sınav Teknikleri. Ankkara. Kapodokya.

p.

Çam Öneren, A. (1995). Ah Şu Takısız Tamlamalar. Ankara. Dil Derneği

Yayınları. Çağdaş Türk Dili [Aralık]. Pp. 20– 23.

Deny, J. (1941). Türk Dili Grameri Osmanlı Türkçesi. Çeviren. Elöve A. U., 1947. İstanbul: MEB Yayınları. 727 p.

Demir, C. (2007). Türkiye Türkçesi Gramerlerinde İsim Tamlaması Sorunu ve Bir Tasnif Denemesi. İzmir. Ege Üniversitesi Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi / Journal of Turkish World Studies. Vol.7. No 1. Pp. 27– 54.

Emre, A. C. (1945). Türk Dilbilgisi. İstanbul. TDK yayınları.

Eryaşar, S. (1995). Takısız Ad Tamlaması. Ankara. Dil Derneği Yayınları.

Çağdaş Türk Dili. Vol .85. Pp. 30– 31.

Fisiak, J. (1980). Theoretical Issues in Contrastive Linguistics. Amsterdam: Benjamins. P. 1.

Gencan, T. N. (1969). Dilbilgisi Sorunları II. Türk Dili [Haziran]. Pp. 231

– 235.

Güvenli, M. (1969). Takısız Tamlamalar Sorunu. Türk Dili [Mart]. Pp.

– 836.

Güvenli, M. (1970). Neden Ad Takımı Değil de Sıfat Takımı. Türk Dili. [Ağustos]. Pp. 417– 418.

Hatipoğlu, V. (1972). Türkçenin Sözdizimi. Ankara. TDK Yayınları. Pp. 19– 20.

Hatipoğlu, V. (1954). Dilimizin Bir Meselesi. Türk Dili [Eylül]. Pp. 715–

Harut, S. (1992). Türkçede Takısız Tamlama Yanılgısı. Ankara. Dil Derneği

Yayınları. Çağdaş Türk Dili, Vol. 57

Kahraman, T. (1995). Takısız Ad Takımı Sorunu. Ankara. Dil Derneği Yayınları. Çağdaş Türk Dili [Eylül]. Pp. 17– 19.

Kahraman, T. (1996). Çağdaş Türkiye Türkçesinin Dilbilgisi. Ankara. 267

p.

Kamadan, M. (1969). İlköğretimde Dilbilgisi Sorunu. Türk Dili [Eylül]. Pp.

– 751.

Karahan, L. (1999). Türkçede Söz Dizimi. Ankara, Akçağ Yay. 192 p.

Korkmaz, Z. (2003). Türkiye Türkçesi Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay. 192 p.

Kükey, M. (1975). Türkçenin Sözdizimi. Ankara. 116 p.

Kültüral, Z. (2009). Türkiye Türkçesinin Cümle Bilgisi. İstanbul. Simurg

Yay.

Mayzel, S. S. (1958). Türk Dilinde İzafet, Tanıtma. Abdülkadir İ., Ankara,

TDAY- Belleten. Pp. 279– 313.

MEB. (2007). Dil ve Anlatım Ders Kitabı. stanbul: MEB yayınları.

Şimşek, R. (1987). Türkçe Sözdizimi. Trabzon. Kendi yayın. 453 p.

Şirin, U. H. (2012). Eski Türk Yazıtlarında Politik ve Askerî Terimlerden Örnekler. Bilig, Vol. 60. Pp. 257– 272.

Türkseven, A. (1994). Takısız Ad Takımı Olabilir mi ?-1. Ankara. Dil Derneği Yayınları. Çağdaş Türk Dili [Temmuz-Ağustos]. 88 p.

Türkseven, A. (1995). Takısız Ad Takımı Olabilir mi ?-2. Ankara. Dil Derneği Yayınları. Çağdaş Türk Dili [Haziran]. Pp. 43– 45.

Yavuz, M. A. (2000). Türkçede Ad-Niteleyici Sözcüklerin Sınıflandırma Sorunu. XIII. Dilbilim Kurultay Bildirileri. Hazırlayan Sumru Özsoy-Eser E. Taylan]. İstanbul: Boğaziçi Üni. Yay. Pp. 93– 98.

Zülfikar, H. (1995). Takısız Ad Tamlaması Sorunu. Türk Dili [Temmuz]. Pp. 781 – 788.

Published

2019-06-29

Issue

Section

Innovative methods and competence-based approach in teaching foreign languages